Shadowbane Lore

Wszyscy kochamy SB za pvp, pvp, i jeszcze za pvp, ale za tą całą krwawą masakrą kryje się piękna historia o jeszcze krwawszej masakrze. Tzn lore. Ktoś to zna? Wie, kim jest Thurin, Malog, All-Father, co to był The Turning, skąd wzięło się słońce? Mnie to raz zaciekawiło i przetłumaczyłam całą historię świata. Jeśli będą chętni, to ją tu wrzucę, jeśli nie, to nie ma sensu sobie palców obijać. To jak?

dawaj wacpani bo interesujace sie robi

wrzucaj lektura będzie

poczytamy sobie dobre historyje, bo już dawno nic się nie czytało!!

No dobra, kawałek przepisany. Resztą chyba zajmie się Varen, bo moja szybkość pisania jest porażająca

Na początek parę ciekawostek:
1) autor Lore potraktował elfy wyjątkowo brutalnie, czyniąc je odpowiedzialnymi za wszelkie kłopoty na świecie. I chwała mu za to
2) imiona bogów są bardzo...hm, malownicze i niejeden chciałby je sobie przybrać. Autorzy SB przewidzieli to i ŻADNEGO z imion występujących w lore nie da się użyć. Nawet anielskich
3) mała refleksja: centaury narodziły się ze związku Kenaryna i Saedron. Które z bóstw było koniem?





Wprowadzenie

Historycy i kronikarze obliczyli i zapisali ponad pięć tysięcy lat od początku Czasu na świecie Shadowbane'a, a świat ten był już stary, gdy czas się rozpoczął. Pełny opis całej historii znajduje sie poza zasięgiem tej księgi (lub jakiejkolwiek innej), chyba że wszystkie fakty i szczegóły byłyby nadal dostępne. Niestety , szereg zażartych wojen i zamęt Zwrotu spowodowały, że wiele starożytnych ksiąg zostało zniszczonych lub zagubionych. Historia Świata szybko ginie w cieniu zapomnienia, i nawet większość uczonych rzadko zgadza się co do szczegółów jakichś wydarzeń. Historia jest tylko kolejnym opowiadaniem. Przekonania i uprzedzenia jej autora skaziły trochę kronikę. Poproś starszego elfa o opisanie np. Poskromienia, i opowie ci on zupełnie inną historię niż centaur crusader, który zna to wydarzenie tylko za starych opowieści przekazywanych przez jego przodków. Następujący opis stworzono po to, by zrozumieć wydarzenia kształtujące świat.

Kwestia Czasów

Kiedy większość ludzi w świecie Shadowbane’a dzieli długi okres dziejów na cztery wieki. Uczeni z różnych ludów nadają odmienne nazwy, a nawet wybierają różne daty początkowe i końcowe Wieków Czasu.
Zarówno Elfy, jak i Centaury odniosły szkodę przez przybycie smoka, i dlatego określają to zdarzenie, oraz rozpalenie słońca, jako koniec Wieku. Natomiast Ludzie nie wiedzą nic o wielkiej bitwie pod Hennan Galorach, a także Krasnoludy nie zostały przez to wydarzenie dotknięte, i ignorują je. Podobnie, kiedy Wszechojciec [All-Father] pokonał wojska Chaosu i ogłosił Ludzi powołanymi władcami świata, ludzie potwierdzili, że zaczął się nowy wiek, podczas gdy Elfy umieszczają ważność tego zdarzenia przez zupełne ignorowanie Wieku Królów. Początek Czasu i Zwrot stały się jednak monumentalnymi wydarzeniami, które zmieniły pierwotna naturę świata, przemianami, których żadna z cywilizacji nie mogła zignorować. Uczeni często frustrują się niekonsekwencjami w podziale wieków między różnymi rasami. Fragmenty napisów opisujących wydarzenia , które miały miejsce w „czwartym roku trzeciego wieku”, mnożą pytania: który trzeci wiek? Elfi wiek dni, Ludzki wiek królów, czy może jakiś Krasnolud opisał to jako czwarty rok po Zwrocie? Wyznaczanie nazw wieków pomaga rozwiązać ten problem, ale też tworzy nowe nieporozumienia. Większość osób w świecie Shadowbane’a ma lepsze rzeczy do roboty, niż kłócić się o historyczne szczegóły, i to jest chyba najlepsze, co można zrobić.

Wiek Zmierzchu

Niewielu poza najstarszymi Elfami przypomina sobie ten Wiek, gdy Czas był tylko snem, a Bogowie nadal wędrowali po Aerynth. Ocalałe teksty opisują jedynie najwspanialsze wydarzenia tej pierwszej ery. Wszystko zaczęło się w mroku, bo nie było jeszcze Słońca, a Aerynth błogosławiły dwa księżyce, jeden ze srebra i jeden ze złota. Pierwszy Wiek Świata rozpoczął się, gdy czterech potężnych Bogów pojawiło się na Aerynth. Byli to starożytni Bogowie, czczeni do dziś, Wszechojciec i Jego trzech Towarzyszy: Thurin Twórca, Kenaryn Łowca i Malog Wojownik. Starożytne pisma nie zgadzają się ze sobą co do kwestii, czy Wszechojciec rzeczywiście stworzył Świat i dwa Księżyce, czy po prostu znalazł je dryfujące w głębiach pustki. Na początku wszystkiego Świat był jałowy, pokryty lodem i rojący się od przepaści, szczelin i wyszczerbionych szczytów. Pośród tego pustkowia Wszechojciec znalazł zwiędniętą, na wpół martwą łodygę i tchnął w nią Swą Moc I Ducha. Łodyga wyrosła w potężny dąb, a w jego gałęziach usiadła Braialla, Zielona Matka, Bogini ziemi i wszystkiego, co rośnie. Braialla zaśpiewała piękną pieśń, a kiedy śpiewała, lody ustąpiły, a jałowy Świat zakwitł życiem. Trawa, drzewa i rośliny wszystkich gatunków wyrastały przed oczyma Wszechojca i Jego Towarzyszy, a nowonarodzone lasy i pola zaroiły się od przeróżnych zwierząt.


Dzieci Świata

Najstarsze rasy pojawiły się wkrótce po tym, jak Braialla obudziła pierwszą wiosnę. Wszechojciec wziął Zieloną Matkę za żonę, a z ich związku powstali Sidhe, pierworodni i najpotężniejsi z Elfów. Thurin zszedł głęboko we wnętrze Aerynth, by naprawić szczeliny i pęknięcia, które drążyły jądro Świata. Była to zbyt ciężka praca nawet dla Boga, więc Thurin wykuł ze skały swoje dzieci, Krasnoludy, aby pomagały mu.
Kenaryn Łowca, ścigając magicznego Srebrnego Pstrąga zawędrował na Srebrny Księżyc, gdzie spotkał siostrę Braialli, Saedron, Boginię Księżyca, uwięzioną w kolumnie z lodu. Łowca uwolnił i obudził Saedron, a wkrótce po tym poślubił Boginię Magii i Losu. Ich dziećmi były potężne Centaury, słynące ze swego honoru, siły ramion i mądrości. Saedron obudziła swą siostrę bliźniaczkę, Volliandrę, Boginię Złotego Księżyca, panią Snów, i liczba Bogów wzrosła do siedmiu. Malog zalecał się do Volliandry i wkrótce ją poślubił, lecz było to wymuszone małżeństwo i Złota Bogini nie powiłą żadnych dzieci.
Bogowie i ich dzieci zmienili Aerynth w raj pośród wiecznego zmroku. Elfy założyły Królestwo Zmierzchu rządzone przez Gilliandora, najstarszego z Elfów i nauczyły się wielu sekretów Magii i Tradycji od Saedron i Volliandry. Centaury wędrowały ze swym ojcem, galopując z wiatrem do krawędzi Świata i z powrotem. Niewidywane i nieznane Krasnoludy pracowały w głębiach, drążąc sale, podpierając słabe sklepienia i wznosząc mosty nad przepaściami. Elfy budowały wyniosłe wieże ze szkła, alabastru i kryształu, i wypełniali powietrze pieśnią piękna i chwały, a nie było jeszcze Czasu. Pokój i spokój panowały niepodzielnie, dopóki nie nadszedł Smok.

Hah, WOW, HAH... Co za epicka historia...

No to teraz ja napiszę trochę w wolnym czasie.

Na początek. Warto zwrócić uwagę na:
1.. "Wszechojciec odpoczywał na Elfich dworach przez długi czas i tam został ojcem Draethena" ciekawe kto został matką...
2. Zauważcie jaką ciekawą nazwę ma kraina centaurów.
3. "Saedron poddała mu rozwiązanie: jeśli Słońce zaczęłoby się poruszać, rozpocząłby się Czas, dzieląc się na dzień i noc." Skoro Saedron nawet będąc niespełna rozumu głosiła takie rzeczy, to co było wcześniej
4."i Bóg był w kropce" gdzie w naszej biblii można znaleźć takie sformułowanie

Terror Terrorów


Nikt, nawet Bogowie, nie wie, kiedy Smok przybył i jak długo spał w najciemniejszej pieczarze głęboko pod Aerynth. Zapomniano, jak Terror został znaleziony i co spowodowało jego przebudzenie. Jedyne, co zapamiętano w lamencie Elfów to to, że Smok, Terror Terrorów, ojciec wszystkich smoków, obudził się ze swojego snu głęboko pod ziemią i wił się ze złości , wstrząsając powierzchnią Aerynth. Trzęsienia ziemi, powodzie i wszystkich rodzajów kataklizmy nawiedziły krainy Elfów i Centaurów, a wspaniałe elfie miasta legły w gruzie. Lecz nawet te klęski były niczym w porównaniu z samym Terrorem.
Na starożytnym polu, który Elfy nazywają Hennan Gallorach, polem żalu, Smok rozsadził ziemię i napotkał pełną moc Królestwa Zmierzchu w bitwie. Najlepsi mistrzowie, blade weaverzy i czarownicy, jacy kiedykolwiek żyli, atakowali Terrora i umierali tysiącami. Bogowie zaofiarowali się wspomóc lud, lecz Thurin i Wszechojciec nie mogli powstrzymać wściekłości Smoka. Na wysokościach bitwy Smok wyzionął strumień ognia w niebo, ku Vollianthowi, Złotemu Księżycowi. Księżyc zapłonął, i w ten sposób powstało słońce.
Kenaryn łowca w końcu przybył i dołączył do bitwy, rzucając swą potężną włócznie w oko bestii. Smok wycofał się do swego legowiska i powrócił do snu. Mimo że Terror został pokonany, świat zmienił się na zawsze.
Volliandra i Malog na złotym księżycu nie byli przygotowani na płomień smoka. Volliandra zmarła w niepowtarzalnej agonii, a Saedron czuła ból swej siostry. Cierpienie sprawiło, że Saedron oszalała, i z jej agonii narodził się Grallokur Pożeracz, odrażający potwór przerażający prawie jak smok . Grallokur wylądował między Centaurami i spustoszył ich krainy, wystarczająco już zniszczone przez Smoka. Malog został strasznie poparzony przez smoczy ogień, jego przystojna twarz została oszpecona na zawsze, i wrócił on na Aerynth jako kometa ognia. Królestwo Zmierzchu zostało zniszczone i zdruzgotani Elfowie zaczęli odbudowywać wszystko od nowa.
Wszechojciec odpoczywał na Elfich dworach przez długi czas i tam został ojcem Draethena, Prawdziwego Syna. Kenaryn wrócił do swych dzieci i wezwał je na długie polowanie na Grallokura, które on i jego wybrani kontynuują po dziś dzień.
Zrozpaczony śmiercią swojej żony i swymi ranami, Malog Wojownik wycofał się na bolesne odosobnienie i odtąd ukrywał się przed oczami Elfów i Bogów. Thurin wrócił do sal Krasnoludów i tam wykuł Shadowbane’a , Miecz Legendy, by zabić Smoka, jeśli kiedykolwiek powróci. Twórca podarował ostrze Sillestorowi, elfiemu lordowi, a potem zawędrował daleko na drogi, których żaden bard nie potrafi nazwać.




Zagrożenie nowonarodzonym Słońcem i czasy rozstania

Słońce świeciło w serce Królestwa Zmierzchu, a Czas się jeszcze nie zaczął, Pod dręczącym gorącem krainy zaczęły wysychać, a wkrótce wspaniałe lasy i łąki zamieniły się w Spalone Ziemie, spieczone pustynie bladego piasku i zbielałych kamieni. Elfy z Królestwa Zmierzchu wycofały się do dalekich zakątków Świata, gdzie nadal panował mrok. Następstwa przybycia Smoka nie były zbyt wielkie dla innych ludów, ale zaczęła się nowa era, wiek znany jako Czasy Rozstania. Teraz Elfy rozdzieliły się na cztery różne grupy, każda rządzona przez pana lub panią wierzących, że są prawowitymi spadkobiercami tronu Gilliandora. Dar Khelegur (co w elfie mowie znaczy pan Wielkich Lodów) w końcu podbił dwie z innych elfich nacji, tworząc Nieśmiertelne Imperium. Imperium rządził Sillestor, i nikt nie mógł mu się przeciwstawić, bo dzierżył on Shadowbane’a, najwspanialszą ze wszystkich broni. Tylko Czerwone Elfy, Khalanrivi (Dzieci Słońca) uchronili się przed dominacją Sillestora, gdyż postanowili oni pozostać na Spalonych Ziemiach, przystosowując się do tamtejszych okrutnych warunków. Elfy próbowały ugasić ogień Słońca, lecz było to poza zasięgiem ich mocy.
Centaury wycofały się na Wielkie Równiny, a ich naród powoli odradzał się po podwójnym nieszczęściu – ataku Smoka i Grallokura. Przerażone szaleństwem ich matki, Saedron, Centaury pozostały wierne Łowcy i jego panu, Wszechojcu. Przez Czasy Rozstania widzieli niewiele Elfów, gdyż pustynie dzieliły ich królestwa. Władcy Nieśmiertelnego Imperium stawali się coraz bardziej okrutni i znudzeni, poświęcając się obrzydliwym czarom i niegodziwym przyjemnościom. W tym czasie przestali czcić Wszechojca, zwracając się ku panom Bestii, pierwotnym potęgom przejawiającym się w kształcie zwierząt. Podczas gdy Jego najstarsze dzieci odwracały się od Niego, Wszechojciec wędrował daleko, by naprawić szkodę, jaką Słońce wyrządziło Światu. Wszystkie Jego starania, by ugasić smoczy ogień nie powiodły się, i Bóg był w kropce, gdy Saedron poddała mu rozwiązanie: jeśli Słońce zaczęłoby się poruszać, rozpocząłby się Czas, dzieląc się na dzień i noc. Wszechojciec przystąpił do zmieniania Świata, ale zanim mógł zacząć odliczać Czas, został wezwany do Aerynth, by zainterweniować w Poskromieniu.

LadyAwa napisał:

1) autor Lore potraktował elfy wyjątkowo brutalnie, czyniąc je odpowiedzialnymi za wszelkie kłopoty na świecie. I chwała mu za to

Ja tam wolę jak elfy walczą po stronie dobrych

Do lochów z Długouchymi

Poskromienie


Kiedy Wiek Zmierzchu zaczął przygasać, Centaury odkryły, że Elfy zburzyli świątynie i katedry Wszechojca, zwracając się ku czci Panów bestii, obrzydliwych demonów z Pustki. Przerażone Centaury zganiły swych elfich kuzynów i zbeształy ich niegodziwość. Wybuchła wielka wojna między Nieśmiertelnym imperium, a Panami Koni. Kenaryn Łowca ingerował, by pomóc swoim dzieciom, lecz Elfy przywołali Panów Bestii, a postacie zwierzęcych bóstw były więcej niż równymi przeciwnikami dla mocy Łowcy. W końcu Wszechojciec stworzył swych Archonów i zszedł pomiędzy walczących, gdzie osobiście pokonał Panów Bestii. Sillestor zwrócił Shadowbane’s przeciwko Wszechojcu, lecz Thurin zabił Króla Elfów, a z jego śmiercią skończyła się zdrada elfów. Historycy i kronikarze zwą to wydarzenie jako Poskromienie, gdy Wszechojciec złamał moc pierwotnych Bestii i zwiększył swą władzę nad nimi. Elfy wróciły do czczenia go i szybko odwróciły się od swych niegodziwych dróg. Thurin zabrał Shadowbane’a z powrotem do Krasnoludów i ukrył go bezpiecznie. Wszechojciec zaś odszedł w ustronie i wprawił w ruch serię wydarzeń które mogły na zawsze zmienić świat.


Narodziny Olbrzymów i Weltwyrdangssaga

Jedynie niektóre źródła o podróżach i próbach Wszechoojca przetrwały do naszych czasów, więc Historycy mają problemy z rozsypanymi fragmentami mitów i legend, by wybrać, co naprawdę miało miejsce na końcu wieku Zmierzchu. Wszystko, co wiemy na pewno to to, że Wszechojciec jakoś opanował sztukę ożywiania i Magii Runicznej, i zgłębił wiedzę o przyszłości Świata. W najdalszych zakątkach mroźnej północy Wszechojciec stworzył swe drugie dzieci, olbrzymy, i nauczył ich sekretów run. Olbrzymy zaczęły pracować z Wszechojcem, rzeźbiąc przyszłość losów świata w urwiskach Przeznaczenia. Ludzie Północy nadal pamiętają nazwę tej wspaniałej opowieści:Weltwyrdangssaga, lub Historia Losu Świata.
Powiedziane jest, że olbrzymy zobaczyły swą zagładę przepowiedzianą w wielkiej historii, którą wyrzeźbili i zwrócili się do Wszechojca w swej wsciekłości roztrzaskując urwiska Przeznaczenia. Jednak przez złamanie potężnej runy wprawili moc w ruch więc rozpoczął się czas. Wreszcie skończył się wiek Zmierzchu, i rozpoczął się Wiek Dni.

no co wy elfki byscie do lochow???
ja bym tam co innego wymyslil... jakis maly prywatny zbiorek...
no zeby rasa nie wyginela oczywiscie...

Pisząc " Długouchymi" chodziło mi o elfów, elfki to co innego

Wiek dni

Niektórzy uczeni twierdzą, że wiek zmierzchu to wiek elfów, a wiek Królów to wiek ludzi. Wiek dni, który wypadł między tymi dwoma erami był czasem chwały, konfliktu i zamieszania, kiedy świat nie miał prawdziwych panów, a wszystkie jego ludy mieszały się ze sobą w wojnie i pokoju.
Gdy Czas się rozpoczął, słońce, księżyc, gwiazdy, zostały wprawione w ruch, wirując wokół świata. Dzięki temu każda część Świata poznała słońce, i dzień oddzielił się od nocy. Gdy słońce zacząło się poruszać, upał przestał zagrażać światu, a spalone ziemie przestały się powiększać. Chociaż świat został uratowany od niszczycielskiego gniewu Smoka, ratunek miał swą cenę. Każdy elf, centaur i Olbrzym narodzony w Nowym Wieku został zmuszony do liczenia lat, skazany na wiek i śmierć w określonym czasie. Centaury zniosły swą nieśmiertelność z honorem, nigdy nie przeciwstawiając się woli Wszechojca. Elfowie i Olbrzymy miały okazać się mniej łaskawe.


Cień Upada pierwszy raz

Czas upływał z różnymi problemami dużo bardziej złowieszczymi. W wieku Zmierzchu Duchy Zmarłych nigdy nie martwiły się żyjącymi. Od kiedy jednak powstał czas, dusze zabitych zostały uwięzione na świecie i nękały żyjących jako bezkształtne duchy, lub buntowały się w martwych ciałach tworząc szkielety i Zombie z legionu Nieświętych. Ludzie i Elfowie walczyli zażarcie w zwycięskich bitwach przeciwko wzrastającej liczbie nieumartych, lecz problem wciąż wracał. Wszechojciec spędził większość Wieku dni przemierzając Pustke i ciemność, szukając sposobu, by doprowadzić Duchy Zmarłych do ich ostatniego celu.
W końcu Wszechojciec wrócił z pustki i zbudował wielkie wrota w powierzchni Srebrnego Księżyca, drzwi do Nieba i piekła. Na końcu Wojny Plagi dusze opuściły granice świata, aż do Zwrotu.